Een traag ontwaken
Omdat niets bij het oude bleef, langzame schreden
zette naar het verval – nog eenmaal de mantel der liefde.
De woekering van bloeien. In dit trage heenkomen
zou een tuin, maar geen garantie.
Wat zich niet laat definiëren vertraagt, dient
steeds
opnieuw uitgevonden – een plaatsbewijs voor een late
zomer. Alles wat ik ervan beweer is ontegenzeggelijk
waar, maar het vraagt nog om bewijslast.
We houden onze adem in. Dit is het begin
van een traag ontwaken –
Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 13 augustus 2020
1 comment:
Wederom ook weer een prachtig gedicht Elbert.
Om nog eens weer te lezen!
Post a Comment