PRIVILEGE

 PRIVILEGE

Duindagboekgedicht 154
Uitgewerkte IPhone opname

 

Zolang het duin niet van je zijde wijkt, een compagnon
van zonovergoten idealen blijkt kan je daaruit je inspiratie
halen. Je vindt het op je weg – hier en daar het struikgewas,
het alras verkleurend helmgras, de einder van het beter
leren begrijpen. Het is allemaal daar om alsnog
te worden verstaan.

Zou het zo kunnen zijn dat je dit al eerder door had gehad?
Dat je de libellen in hun vlucht kon doorgronden ook al
verloor je ze telkens uit het oog? Het zij zo. De lucht spreekt
azuur haar kalmte en het licht vindt voorlopig stilte uit.
Wat zou ik daar nog in kunnen betekenen nu alles
gewoon een wonder is? –

 

Gedicht + foto Elbert Gonggrijp,
PWN duinen Bergen aan Zee,
maandag 21 september 2020