NU HET ER TOE DOET

 

STOICIJNS

 

STOÏCIJNS
Duindagboekgedicht 185
Uitgewerkte notitie

 

Alsof hem niets belemmerde, alsof hij de tijd voor immer
voor het kiezen had. Een Schotse Hooglander, een ruigtedier
tussen de ruigtekruiden – en dat blijkbaar niet voor niets.
Bijna prehistorisch. Dit duin heeft er blijkbaar baat bij,
vertraagt in het vergrassen. Horens neigen tot dreigen,
maar zij blijken vooralsnog veilig.

De oorspronkelijke vegetatie tot dienst te mogen zijn zich
weer in volle glorie te herstellen. Ondertussen maalt hij al
grazende voort – traag en onbewogen. De blik half geloken,
stoïcijns, bedaard. Zo laat hij zich bijna van heel dichtbij
benaderen. Maar met eerbied, op een gepaste afstand,
voorzichtig, vol ontzag weliswaar –

 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 29 april 2022
Foto @ Elbert Gonggrijp

 
  

TENEUR

TENEUR
Duindagboekgedicht 184
Uitgewerkte notitie

 

Alsof je slaapt, de tijd hebt ingekapseld – moedig mooi
star landschap van me. Woekeren doe je, jij wildebras,
jij branieschopper. Hoor de kwelende vogels – zij zijn
weer heelhuids thuisgekomen, zij willen in jouw
woestenij een heel nieuw nest beloven.

Je kan gekoesterd in vele tinten groen, je kan ruigte
tot op de huid – uitnodigend twijfel aarzelen. Kom, geef
mij je richting van je lijnen, lijf mij in. Je bent mijn
bespiegeling van wat ik mij werkelijk wenste.
Zichtbaar in het prille duin.

Het bericht van dood of geborgen zijn. Dat je mij wakker
schudt en vertelt waar je bent gebleven. In het warme
zand, in het frisse welkom geheten, bij het krimpend
water. Blijf jij jezelf steeds overdoen, hoef ik je
voorlopig niet te zoeken –

 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 28 april 2022
Foto @ Elbert Gonggrijp

 

HOUVAST

 

POTENTIEEL

 

ZO VOORGOED

 

DOODGEWOON

 

NOG NET NIET

 

VLINDER VOOR GOD

 

HERINNER MIJ

 

HET VERSCHIL

 

GEHEUGEN

 

OSTINATO

 

ZO'N LENTE

 

GODS SCHEPPING

 

GEBORGEN

 

KOLDERIEK

 

HERALDIEK

 

ODEUR

 

KRENTENBOOMPJE

 

PINKSTERBLOEM

 

HAZELAAR