Uitzicht

Het biedt zich aan, vindt verte
en velden, zover het oog reikt.
Hoe betreden wij haar domein,
haar rust, haar vrede?

De tuin. Verzamel de dingen,
raap ze bijeen, vind de
bomen, hun stilte, zo oud,
zo voorheen.

Stilzwijgen in rijen. Hoeveel
kun je ervan verdragen, nu het
zich wil openbaren?

En hoe wij ook kijken, het is
er zonder haast, zonder dat
het beantwoordt aan al
onze vragen.

Het is er. Zonder meer.
Wij, wij blijven achter,
wij blijven enkel wij.


21 april 2008