Thursday, November 29, 2012

Waarderhout

Memorecorder


Het sterven machtig. Summier de lijnen
van ooit nieuwe populieren. Zij werden
bijkans uitgevlakt.

De kille resten nog onder voorbehoud.
Spechten roffelen voor hun leven.
Groei niet langer onderpand.

Het lot rot tot in een open hemel.
Langzaamaan breken struiken aan.
Volwassen nu op eigen benen.

Voorzichtig zo de hazelaar, een trotse
esdoorn, een eigenwijze eik. Het kruid
hardnekkig in doen en laten.

Wie van paden durft af te wijken, kent
verbazingwekkend veel verrassingen.
Natuurgetrouw en vogelrijk.

Vergeet vooralsnog niet de honden.
Hun uitlaatplek doet blaffen tot het
eind aan toe….


29 november 2012

1 comment:

Eric Migom said...

Prachtig...alles uit laten en af wijken!!!