Loodwit
Voor Inge Boulonois

Op de toppen van mijn tasten
raakt elk oponthoud duister.
Loodwit de mailbox van de
tranen.

Het ademt en heeft mij lief.
Volle leegte kent zijn open
regels. Bladzij voor bladzij
wacht de jonge dichter op
geduld.

Ik kijk op en weet mij elders.
De pen terzijde. De clou
verzwegen. Ik leef mij in: een
vogel verschrikt om zoveel stilte.

Als de nacht: met lege handen
is het zeker. Er is geen tijd. De
tijd staat stil.

Elbert Gonggrijp,  3 februari 2013