Maar jij bent het niet

Maar jij bent het niet
Voor M.

Mijn woorden afgewogen, mijn
antwoorden reeds gesteld. Wij
liepen op. Een winter begon
zich af te vragen hoe koud
het wel niet voor
ons was.

Ik had het behaaglijk in het
verliezen van je nabijheid. Alles
wat je zeggen kon had al afstand
van ons genomen. Er was tijd
voor nodig om er zo hartgrondig
van te kunnen zwijgen.

Het bij elkaar blijven bleek steeds
vanzelfsprekender achterwege.
Wat gedeeld kon worden had
weinig met ons gemeen. Je wilde
niet gebonden zijn, ik raakte
langzaamaan op mijn vrijheid
ingesteld.

Hoe had ik mij vergist dat dit de
ware liefde had geleken. Als ik je
vaker had herkend was ik liever
eenzaam met jou gebleven. Aan
de hemel nog geen voorspoed
van het een of ander –

24 februari 2013