Stel -

Stel –

Stel, wij zouden van de bladeren,
de vergankelijke en de vergaande
richtlijnen maken een feilloze
toekomst in. In hoeverre is
het oog zich dan bewust van
haar kortstondigheid.

Begrijp mij – elke seconde die
ik er in mis wordt direct weer
uitgevonden, laat het leven
geen verweer. Verderop
zullen de klanken nieuwe
woorden worden, even
vluchtig als de vooraf
aangekondigde.

Het rimpelt in de vijver en
aan tijd breekt al gemis – het
opkijken langzaam de details
vergissend. Het zal straks
structuur vergen om te zeggen
hoe vergeefs beseffen is.

Op de punt van de tong
het onbedacht poetische
antwoord.

20 februari 2013