AANVANKELIJK

AANVANKELIJK

Achter de woedende wolken wacht de
kentering van een gewenst bewustzijn.
De storm weigert te luwen en de Spreeuwen
houden zich bedaard.

In de vensterbank hebben de heugelijke
Narcissen hun bloeiseizoen voor geopend
vervroegd. Elders heeft het meer van
wachten.

Ik ben ochtendziek, tast gretig naar mijn
mok koffie. Waar ben ik zelf ook alweer
gebleven mijzelf te kennen nu mijn
tijd voortvluchtig lijkt?

De katten vinden hun uiteindelijke rust
en likken gezapig hun geduldige vacht.
Alles lag overhoop. In de verhuizing
moest alle orde opnieuw.

Het gefilterde licht van een zoveelste
maandagmorgen. Waar ben ik gebleven,
hoe word ik weer mijn eigen ik, hoeveel
nu laat zich weer herinneren.

Alles scherp voor ogen, het kabinet, de
tafel, de CD’s, de boeken, de piano.

Ik wil het je wel aanwijzen daar waar
ik ooit eerder begon.

Maar waar is de allerliefste
die mij werkelijk begrijpt?

Als ging het eens
rondzingen in dit huis
een melodie voor later –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  maandag 8 februari 2016