FATAAL

FATAAL
Na maanden van fysieke pijn
Een van mij afschrijf gedicht 


Als de wereld aan je voorbij glijdt, de kou blijft aanhouden en
je de weg nog steeds niet in je nieuwe huis kunt terugvinden,
de eerste Grutto en Tjiftjaf niet gehoord, de duinen weer
ver achter je -

Maar de pijn, de Godsgruwelijke aanhoudende pijn die je
desoriënteert, je visie versmalt tot een nauwelijks besef dat
ook zij mijn liefste er nog is. Ik mis je en ik mis je niet -

De tijd is een uitgerekt moeten wachten op iets naders, 
maar dat naders bepaalt zich geen toekomst. Ergens weet ik de
uitbottende knoppen en zag her en der de bloesem bloeien,
maar terloops en als voorbij -

Ik wist het moois van de voorbijvliegende Ijsvogels, maar
zodra de flits van emerald was verdwenen. Ik lig het liefst
op bed, ik ben het zat dit telkens tegen te streven. Ik wil
het geel van het Speenkruid een duidelijker beeld -

Ik schrijf uit wroeging uit een soort machteloos verzet, maar
al moet het de tijd en de hoop en de nieuwe veerkracht. Dat
de literatuur hierin kwijnt, maar met een krachteloos gebaar.
De blik scherp geacht en gezond van lijf en leden -

Maar vanwaar van dit continu lijdzaam verwittigd zijn? -


Elbert Gonggrijp,  zaterdag 2 april 2016
Foto Elbert Gonggrijp, maart 2016