Duindagboekgedicht 8
Vanuit fragmenten Smartphone opname
Vanuit een aanvankelijk weinig dreigen, plengt plots de tartende
regen die alras het vergezicht verneveld naar een triestige lente.
Daar waar de vogels leken begonnen moeten zij bijtijds een
onverkwikkelijker toevluchtsoord.
Dit onuitstaanbaar chagrijn dat bannelingen kweekt wil mijn
spoedende tred dirigeren. Het narrig duin geeft nog geen soelaas
waarop ik gaarne had gewacht. Moet ik mij dan zo waarachtig
vrienden wensen?
Het verdonkeremaant tegen elk beoogd begrip. Dat arriveren
geen daadwerkelijke bondgenoten biedt. Nat geworden,
een teleurstelling wijzer, schijnt het nimmer ooit een
gastvrijer plek -
Elbert Gonggrijp, PWN duinen Egmond aan den Hoef, maandag 4 april 2016
Foto Elbert Gonggrijp
No comments:
Post a Comment