BETREKKELIJK

BETREKKELIJK
Duindagboekgedicht 54

Uitgewerkte Smartphone opname

Het kleurenpalet verbleekt terwijl de hemel grijs betrekt. Het
dorstig lenteduin zal weldra regen kennen. Geen hond te
bekennen en de Pieper zaait paniek. Er heerst geen
mildheid meer.

Het doek viel en het pad verstoof. De
Kruipwilg bloeit een voorzichtige toets.
Zie de eerste druppels vallen.

Het Helm wuift zichzelf een nergens tegemoet, een meewarig
heenwaarts spoeden voorbij de doffe lijnen naar elders. Het
duin ligt er klaarblijkelijk afwezig bij, vergeet de belofte
voor altijd hetzelfde te blijven.

Zoals de vlinders mij in dit heden
verdwenen zo verdwijnt alles
even ongedurig –

Elbert Gonggrijp,  PWN duinen Bergen aan Zee,  vrijdag 31 maart 2017

Foto's Elbert Gonggrijp,  PWN duinen Bergen aan Zee,  31-03-17

HERHAALDELIJK

HERHAALDELIJK
Strandgedicht, notitie

Overslaande regels, zoals het herhaaldelijke water, iets te
zeggen waarover en het wanneer. Je bent zover gekomen, jouw
voeten in de branding, maar vertoont een weinig duidelijk
starend waarom. Alsof je iets zocht wat je niet wilde.

Alles moet ogenschijnlijk over en het blikkerend licht haast
zich over een kalme zee. Iedereen kijkt met je mee, niets dat dreigt
te worden verloren. De zon draalt met zakken, men nadert
tot aan de golven, doet een volslagen onbekende.

Intiem als een ongelezen gedachte, zo ben je,
zo draal je, zo ga je, zo sta je, nat van het schuim,
nieuwsgierig van onvolledige tijd –

Elbert Gonggrijp,  Strandpaviljoen “ De Uitkijk “,
Egmond aan Zee,  donderdag 30 maart 2017

Foto @ Conny Lahnstein,  Egmond aan Zee,  27 maart 2015

HUIS, TUIN, KEUKEN

HUIS, TUIN, KEUKEN

De gang van gisteren bepaalt mijn nu van vandaag, al is de
uitkomst uiterst vaag. Na regen komt zonneschijn, dat kun je
zeker weten en gedachten gaan niet over een nacht ijs.

Maar wat te raden blijft heeft het moment gewoon niet
mee. Rozen verwelken in de vaas, terwijl de natuur zich
in lente in zoveel tinten groen zich mag overdoen.

Door de vingers gezien kan alles beter vergeven dan
vergeten. Het leven staat er al naar. De morgen opent
opgeruimd zijn poorten en jij staat daar, in vol ornaat.

Eind goed, al goed zou je willen zeggen. Dat dit liefde
door jou bestaat in al zijn onmogelijkheden, maar zo direct,
zo heerlijk onbeantwoord, zo wijs, zoveel vraag –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  donderdag 30 maart 2017

Foto Pinterest via Heidi Dannials 

IN NATURA

IN NATURA
KNNV excursie Haarlemmerhout

Speldenknoppen van groen waarin een lente zich staande. Hier zijn de
uitheemsen ingeburgerd, fleurig bloeiende exoten, bont uitgesproken of
frele aandoende als Armbloemige Look. In wit gestoken, in bruiloftspak.

De Bosanemoon een uitgespreide mantel van liefde in de ongerepte
sage hoe oud een bos hedendaags mag ogen. Alles wat hier terzijde ligt,
mocht ooit eens wild en ginder van oorsprong een natuurlijker plek.

Hoe grijs de dag ook de winter neigend, de hoop doorbreekt
de roerloze stilte waar de wind tot gure streken komt. Een
onredelijke boosheid genesteld in kilte.

Alles een toets van wat later duidelijker kan, aangestipt
op de nieuwe kalender. Een realiteit van weinig woorden
dan diegene die mij hier alras vervluchtigen –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  woensdag 29 maart 2017

Foto @ Menno Slaats - Bosanemonen 

  

NIET IN DE LAATSTE PLAATS

Niet in de laatste plaats

Uitgewerkte notities

Aanweziger dan dit licht rondom mij kan dit strand niet zijn,
de zee mij niet ontmoeten. Zij opereert hard en doortastend, zij
wil wit van bedilzicht, zij is een slagvaardige vrouw. Zij waait
de aandachtige wind. Hoe kan ik je benaderen,

hoe wordt je ooit duidelijker nu en wanneer? We konden
achterlaten wie wij bedoelden, wij konden vergeten wie wij
hier waren, want het vergat ons immers altijd naderhand.

Het veranderlijk zand, stapvoets en rul tot de
duinen. Iets te maken van dit licht, zand en water,
te benadrukken dat het zich in ons vergist.

Zelfs niet te weten waaraan het had gelegen. Zij
beraadt zich op beter, op verder, op lente. De tijd
een voorlopige vraag, maar loom van warmte –

Elbert Gonggrijp,  paviljoen “  De Zilvermeeuw “, 
Egmond aan Zee,  maandag 27 maart 2017
Foto @ Petra van Went – At the edge of Holland