NIET
Naar foto Judith in den
Bosch
Zoveel
nog overig, maar de aanhaaltekens van de nacht. Een stevige
omarming van het strijklicht. Iedereen mocht je, maar wie mist je nu op de
weg terug? Ik ets jouw pijn in jouw ziel, wrijf elke pogen tot realisatie uit.
Alsof het ooit beter had geleken.
omarming van het strijklicht. Iedereen mocht je, maar wie mist je nu op de
weg terug? Ik ets jouw pijn in jouw ziel, wrijf elke pogen tot realisatie uit.
Alsof het ooit beter had geleken.
Hier
sta je, jouw schaduwen achterna, verbetener en grilliger dan
de lankmoedige uren. Iets moet zich nog een ware stem verwezenlijken,
maar het ontgaat je, het ontroert je, beneemt uiteindelijk je adem.
de lankmoedige uren. Iets moet zich nog een ware stem verwezenlijken,
maar het ontgaat je, het ontroert je, beneemt uiteindelijk je adem.
Vervolgens
ga je de laan af, komt ergens aan, wordt een individu, ergens
daar, onmetelijk in de verte. Alsof het iemand wat scheelde dat je iets
bereikt had, iets van een weloverwogen stilstand –
daar, onmetelijk in de verte. Alsof het iemand wat scheelde dat je iets
bereikt had, iets van een weloverwogen stilstand –
Elbert Gonggrijp, Egmond aan den Hoef, dinsdag 7 maart 2017
Fotografe @ Judith in den Bosch
No comments:
Post a Comment