DESALNIETTEMIN

DESALNIETTEMIN
Relaas van een Iep

Ik ben een toevallige Iep, een statig silhouet. Wat wilde jij met je
vragen? Dit ben ik, mijn eigen plek, dit ben ik enkel en alleen, zoals
jij een passant, misschien niet van belang, gering van bedoeling,
maar zo dikwijls. Geef mij een naam en jij vergist je.

Wanneer jij je omdraait om mij te doen vergeten, verlaat ik je.
Dit is mijn natuur, dit is mijn dagelijks oponthoud. Buitensporig oud.
Het regiem van takken en bladeren getorst in verlaten lanen. Wie
zal er werkelijk bij mij stilstaan, over mij doen aarzelen?

Zal jij dat zijn? En zal jij dan even bij mij blijven, zal jij
ook weer weggaan? Of zal ik uit het zicht steeds meer in
mijzelf verdwijnen? Majestueus, maar zo verraderlijk
van gewoonte, talloze seizoenen lang –

 

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  dinsdag 25 april 2017

(In het kader van het Junigedicht, School der Poëzie)

www.schoolderpoezie.nl/programma/junigedicht 

Foto: De Gladde Iep die een Hollandse Iep blijkt te zijn - @ Wim Brinkerink