ZO DOET EEN TUIN

ZO DOET EEN TUIN
Nachtelijke overpeinzing

Geen erkenning van een verhaal, geen geroezemoes
van kleuren, maar een stil palet van gissen en horen
zeggen. In het donkerte de weg willen weten. Het
leeft een monotoon zwijgen.

Hier kon je uren over praten, de zwaluwen een dialoog,
de spinnen een karavaan, de hommels en de bijen
onvermijdelijk onrustig een betere plek.

Hier draait het om een zeker verdwijnen. Zoals zelfs een
vijver iets doofstoms krijgt, een zwart van stilte. Er schijnt
een maan, maar zonder enig excuus.

Zo doet een tuin, zij beweegt en verstart zich al naar
gelang. Of zij weet van zichzelf heeft, zodra zij ten prooi
valt aan het valen van de schemer.

Was ik een tuinier, ik had geduldig gereedschap. Mijn
pen verontschuldigt zich niet, wil opdringerig en in ranken
de vruchtbare aarde in zinsneden bevatten.

Zij doet het bevallige dier en
smaalt om mijnentwege –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  zondag 21 mei 2017
Schilderij @ Laurie Ladmore - Night Garden # 4