SAMENSPEL

Samenspel

Voor mijn liefste

Dat jij heimelijk om mij lachte. Iets in je
gezicht sprak van geluk, vertederde, zocht
heel nabije armen. Zo hoor ik jou het liefst:
als wind, als adem, als zon en regen.

Regels om niet te vergeten. Dat ik je tegenkom,
blij verrast bij elke voetstap. Liefst niet wetende
dat je eraan komt en jij je prompt jezelf tevoorschijn
tovert. Daarom, zo vertrouwd en zo toevallig,
elke keer anders van hetzelfde.

Je bent mij dit huis. Alles is zoveel van jou als
van mij. Je schikte je en ik orden zorgvuldig de
feiten. Dat we elkaar vinden als tere beminden,
dat je er de boeken op na kunt slaan. Hier
bestaan wij echt. Kijk maar.

Ik las met je mee tot wij gezamenlijk in slaap
vielen, overmand door zoveel vrede. Wat ons
restte was de nacht en de onzin haar te willen
begrijpen. Wat we hadden was ons immers
eigen en geruststellend genoeg –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  dinsdag 30 mei 2017