STRAF

STRAF

Duindagboekgedicht 78

Uitgewerkte Smartphone opname

Even halstarrig als stijfkoppig de eigenwijze wind gelijk
de duinen met hun baldadige streken, beukend met de vuist
op tafel. Een blaaskaak die grijpgraag door de twijgen
en grassen rost, grapje van een dominante
toornige God.

Het helm glimt ervan, laat zich moedwillig door
de haren strijken. Elk weerwoord wekt tegenzin,
een moeizaam vooruitzicht. De vlakte ligt er
schaamteloos voor open met hier en daar
sporadisch een bui.

Deerniswekkend
het onophoudelijk kille
ruisen nu het kwalijk
ogend ogenblik –

Gedicht + Foto Elbert Gonggrijp, 

PWN duinen Bergen aan Zee, 

vrijdag 6 oktober 2017