Tuesday, October 30, 2018

HEIDE

Heide
Notitie n.a.v. een foto
van een heideveld


Het ideaalbeeld van natuur lijkt het ontbreken
van structuur – pollen heide die het genoegzaam
kijken zowel het uitzicht hinderen als begeleiden.

Een kruising tussen herfst en zomer bloeit
krakend onder padvindersvoeten die steun
zoeken in een moedwillig spoor.

Stiekem ertussendoor gekropen, je snijden aan
dorrende grassen, messcherpe lemmeten. Er wordt
een tijd teruggezet alsof ieder moment die zich
voor je uitstrekte eeuwigheid inhield.

Velden waarin de schapen konden worden
ingedacht, uitgetekend. Je voelt de warme wind,
de kurkdroogte langs je wangen, langs het
gezicht alsof jij je hier bevond.

Een foto slechts rest het tafereel zoals
een clichématig schilderij alsnog herleven
wil tot diepe stilte, zo oud en zo puur –


Elbert Gonggrijp,
GGZ wachtruimte,
Alkmaar,
dinsdag 30 oktober 2018








2 comments:

Hilly Nicolay said...

Zo'n heideveld prachtig, maar vergt ook onderhoud.
Ik stond laatst letterlijk voor die schaapskudde met herder.
Leuk gesprek gehad.

Je hebt het goed verwoord, ik zie er een beeld bij.

Elbert Gonggrijp - dichter (1965) said...

Ja Hilly, heide is als natuur-element meestal niet blijvend. De Drentse heideschapen hielden vroegen de heidevelden dan ook massaal kaal. Dat hoorde bij dat agrarisch systeem. Alleen in de duinen in een dynamisch milieu handhaaft het zich eigenlijk van zichzelf. Het leuke is dat de besproken heide een foto betrof die ik in de wachtruimte van de GGZ zag hangen. Vandaar mijn overpeinzing.

Hartelijke groetjes weer,

Elbert