Voor
het verdwijnt en daarna II
Naar titel bundel Rutger Kopland
Naar titel bundel Rutger Kopland
Een
zoveelste zee maant tot kalmte. Voorbij mijn
ontelbare voetstappen kom ik niet verder dan het
voortdurende verdwijnen, hoor ik wat constant
voorradig blijft, ergens in het donker, de
volkomen onpeilbare nacht.
ontelbare voetstappen kom ik niet verder dan het
voortdurende verdwijnen, hoor ik wat constant
voorradig blijft, ergens in het donker, de
volkomen onpeilbare nacht.
Ik wil
mijzelf een gedaante suggereren, nieuwsgierig
naar een eventuele verwezenlijking. Het vergt een verte,
beduidend, maar onzichtbaar, een aandachtig luisteren,
het golft en klotst ervan, kan zelfs op afstand
worden gegist.
naar een eventuele verwezenlijking. Het vergt een verte,
beduidend, maar onzichtbaar, een aandachtig luisteren,
het golft en klotst ervan, kan zelfs op afstand
worden gegist.
Jij
kunt mij horen roepen, maar voorbij elk nu, het
gaat immers gestaag, herneemt zich ieder uur een nieuw
gaat immers gestaag, herneemt zich ieder uur een nieuw
peilloos
bestaan. Een wandelen hopend op enig licht
in dit onaanraakbaar duister –
in dit onaanraakbaar duister –
Elbert
Gonggrijp,
strandpaviljoen “ De Uitkijk “,
Egmond aan Zee,
zondag 21 oktober 2018
strandpaviljoen “ De Uitkijk “,
Egmond aan Zee,
zondag 21 oktober 2018
2 comments:
prachtig!
Dank je wel lieve Alja!
Hoewel ik dit gedicht zelf ook kan waarderen heb ik toch meer met de vijfde versie. Ik probeerde n.l. steeds dichter tot de kern te komen. En dat begon bij dit tweede gedicht...
Lieve groetjes,
Elbert
Post a Comment