AFFECTIE

AFFECTIE

Voor Inge Boulonois

Hoezeer Moeder Natuur bittere tranen plengde
en de struiken maar niet leken te ontluiken, ontstond
de zon spontaan in dit gedicht, wilde het licht
zich aanstonds openbaren.

En zie: de Koolmees opperde al zingende
opnieuw hetzelfde liedje terwijl de fluisterende
wind mijn gemoed tot kalmte maande.

Werd ik wie ik reeds geworden was,
in evenwicht met alles dat zich rondom
mij voortbewoog van leven –  

Elbert Gonggrijp,
tuin Egmond aan den Hoef,
zondag 31 maart 2019

SCHROOM

SCHROOM

Thema Haarlemse Dichtlijn 2019

“ Jij zag mij en groette “

Toen jij achteromkeek, die zwoele lentedag – maar er was 

niets te groeten – een vlugge vlinder hoog boven het gras,
rusteloos. maar resoluut in haar grillige baan – allemaal 

diep verborgen in jou. Ik aarzelde nog steeds je naam.

De hemel brak ervan open. Ik had je willen aanraken, woorden 

vinden voor wat ik bedoelde. Te herinneren wie jij mij beoogde. 

Een geheim uitvergroot tot een kostbaar kleinood. Een steen 

die kringen veroorzaakte in de spiegelende vijver.

Zag jij mij zodra ik jou groette of waren wij slechts vage
schetsen van onuitgesproken liefde? Stiekeme spiekbriefjes
in de klas van de ene kant naar de andere hand?

Zie de lege bladzijden ritselen in de wind. Wie duidt nu
de tijd nu zij de scepter zwaait van een oud begin naar
een nieuw einde? Of leven wij er misschien ergens
daartussenin? Wie kom ik dan tegen? – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zaterdag 30 maart 2019

ALIBI

ALIBI

Zij zag mij en groette en ik wist niet wat zij bedoelde. Zij
had mij eerder laten gaan in en ander vroeger seizoen.
Het was voorjaar en zij wist niet goed te beginnen
met beminnen. De Krokus had al eerder haar best
gedaan en de vogels floten hun lieve lust 

tot nestdrang, eieren, koters.

Ik daarentegen zwierf door mijn  domein zonder naam.
Voor wie ik liefheb wil ik heten, maar hoe in hemelsnaam?
Ik groette haar, maar was haar naam vergeten zonder
reden. Had ik haar dan niet zien staan?

Of was zij al de liefde van mijn leven? Gaten in mijn
geheugen, plaats en datum. Geen enkel alibi. Het verleden
moest gespeld van voren af aan. Weer begrepen waar
de seizoenen bedoeld voor waren.

Meanderen door de tijd en uit respect voor een ieder
de hoed afnemen. Het schrijven moe legde ik mij ten ruste.
De ganzenveer naast de inkt voor een ander later.
Ik was daadwerkelijk uitgeschreven. Vloog op
in stil gefladder, de Merels achterna.

Was getekend, 

hoogachtend,

dichter – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan Zee,
woensdag 27 maart 2019 

SUCCESSIE

SUCCESSIEDuindagboekgedicht 118
Uitgewerkte I-Phone opname

Nooit eerder kon een mens vermoeden dat
hier leven kon ontstaan. Struiken door
de zilte wind geschoren biedt aan velen
vaste woonplaats.

Dit toevluchtsoord toont daarentegen ook
plekken van schaamte. Waar Gods wil het
zand zegende zegeviert nu rijkdom
aan allerlei soorten.

Waar de parabolen eeuwenlang verschoven

nestelde zich de Duindoorn behaaglijk in de
luwte. Het ven uitgediept tot aan het
oppervlakkig maaiveld.

Variatie heeft tijd nodig zich te uiten. De mens 

staat buitenspel. De natuur heeft haar eigen 

successierechten, kent geen blamages, houdt
zich niet aan rapporten

Zij redt ziczelf wel – 

Gedicht + Foto Elbert Gonggrijp,

PWN duinen Bergen aan Zee,
vrijdag 22 maart 2019

WITCHCRAFT

WitchcraftPica Pica ontmaskerd

Ik neem jullie allemaal mee naar de oorsprong, 

de roots van Pica Pica, pedante Ekster aangenaam. 

Glinsterdief, gauwdief voor mijn part. Honestly,
eerlijkheid is hem niet waarheidsgetrouw.

Het zichtbare onzichtbaar maken, schatten in
de groteske nesten te geraken. The Same Old Story
Again. Feeding the youngster with Cruelty till you

drop out of cash. That’s for Sure.

Op het bankje gadegeslagen beslaan soortgenoten
alle soorten en maten, hoe tussen zon en maan veren 

hun spectrum vergaren tussen smaragdgroen
en een waas van purperpaars.

Het clowneske uitvergroot in het protserig paraderend
“ KEK, KEK, KEK “ Iedere discussie zijns weegs samen
een geheel, maar wie welke eigenheid gekozen?
Hocus Pocus Pilatus Pas…

Het is maar hoe je het bekijkt. Het mysterie met een
schorre stem van babbelzieke praatjes voorzien. Één veer
kwijt en je verdwijnt op mijn dichtershoed voorgoed.
Hoezo, kleptomanie. Deal was a Deal? – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 6 maart 2019

SCARECROW

Scarecrow

A smart ass

Vliegend in stil gefladder vanuit het open zwerk zie ik 

het weer aan hoe de kou mij overmeesterde, een herfstgetij 

lang bijgeloof te over. Ravenszwart bevroren in een
kooi van geveinsde liefde uiteengestoven.

Mijn duistere Middeleeuwen vergat dat ik vleugels 

had en spijkerde mij spijkerhard tegen luiken en deuren, 

een dode vogelverschikker lang. Een baldadige 

stouterik met pretoogjes.

Ik scharrel maar wat rond voor glim, glim en behendig 

bovendien. Steel ik dan als de raven?! Menselijkerwijs acht 

ik mijzelf sluwer dan gedacht. Leg het aas daar waar je 

mij niet verwacht en ik oog een plaag.

Wat jatte jij destijds toen ik zelf het land alleen bestierde?
Mijn zinnen, een strop om mijn nek? Veren met pek om
te huiveren? Maar mijn nest opgeven? Nooit! 

Voor geen zilverling!

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 6 maart 2019

VAN DEN VOS REYNAERDE

Van den Vos Reynaerde“ What do you think about me, my love? “

Uit nood gedwongen op rooftocht gegaan – van 

eierververzamelaar tot kuikendief. En de goegemeente
maar al ploeterende ontstane hiaten op te vullen.

Ik wist nergens van. Mijn instinct jaagde nu eenmaal 

de fluctuerende schommelingen achterna, 

de vrije loop van alle bannelingen.

De één zijn brood, de ander zijn dood. Kan ik het 

helpen dat ik besta? Het was destijds bij de konijnen af
toen jullie mij als een plaag betichtte. Moet ik dan 

eieren zoeken voor jullie geld? 

Ben ik dan het haasje toen jullie mensen zelf 

begonnen uit te dijen en mij zo bij het grof vuil 

neerzette. Kon ik het helpen? Straks is iedereen 

de klos: Jantje, Klaasje, Pietje. Honger in
overvloed maakte rauwe bonen zoet, maar 

straks een bittere nasmaak in de mond – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 5 maart 2019 

HAPPINESS

Happiness

Het relaas van de Spreeuw

Hoe het de Spreeuwen vergaat – hoge ogen scoren 
in hun alledaagse realiteit, talloze mogelijkheden in

de hoge bomen afgekeken. Wat een hels kabaal!
Om er een rolberoerte van te krijgen. 

Massaal even bij de buren langswippen en dan
weer net zo pleite. Onderbroekenlol vanuit de hoogste
regionen – de kale takken waaruit zij hun syrinx 

beoefenen in het gezellig keuvelen en kouteren 

– een theekransje gelijk.

Iedere aanhef vastbesloten een warboel van jewelste.
Ongewis wie hier de boventoon voert, een potentieel
vann weelde. Alles van waarde is weerloos zegt men, 

maar laat het aan de kansen van het malse gras

en het koddige loopje neemt je in de maling, het
schokschouderen van knikkende kopjes. Zijn zij
straks nog paraat voor een beloftevolle zomer
zo zijde zacht als honing? – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,

Dinsdag 5 maart 2019

IN THE LAP OF THE GODS

In the lap of the GodsO.a. naar titel song Queen

Het is verleidelijk aan te nemen
dat alles zich beperkt tot afname
als je ieder dier van zijn
habitat berooft.

Wie gelooft dat het niet anders kan
krijgt het lid op zijn neus, bezegelt
het lot van velen. Wat afneemt
krijgt geen ruimte te verdelen.

Bezegelt zijn eigen lot. “ Leave it
in the lap of the Gods “, het verloop
aan Moeder Natuur? Wie zal het
weten…

De Scholekster, Grutto, Tureluur
debateren al klapwiekend in de rondte
het soebatten moe. Op hoeveel
uitsterven zijn zij dan uitgerekend? – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
maandag 4 maart 2019

REFUGIUM

RefugiumKroniek van een tuin

De trieste tuin verliest alras zijn kale tooi om
later mooier voor de dag. Wat sliep ontluikt naar
eigen aard. De vlinder wuft in bruiloftsvlucht, 

de bij een olijke passant. De spin spiedend in
zijn web. Ieder in zijn ogenblik.

Een toevluchtsoord voor menigeen die hier straks
zijn tijd verwijlt. Wat voorheen geen kansen kreeg
kent weldra zijn eigen plek, heeft lentekriebels in 

het bloed, danst en springt zijn melodie. Voor
straks, maar nu nog niet. nog niet – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,-
zaterdag 2 maart 2019

RENAISSANCE

RenaissanceKNNV excursie Mariëndal
Relaas van de Grutto

Een afwachtend silhouet in tijd stilgezet wil niet 

langer onderbroken worden door allerlei gespuis 

en onbetrouwbaar sujet. Heer Grutto weer in 

de adelstand verheven, rumschoots onder NAP.

Het maaiveld een kraamkamer, een doldwaze
boel voor pullen met menige kwajongensstreken, 

koekhappend naar insecten, onder het spiedend 

oog van blèrende pappa’s en mamma’s.

 
Op een paaltje gezeten een genereus welkom in
de polder. Aangevlogen vogelvrienden uit hun 

luchtruim weer gereed voor hun zoveelste

herbeleving van een vroeger nu – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 1 maart 2019