REFUGIUM

RefugiumKroniek van een tuin

De trieste tuin verliest alras zijn kale tooi om
later mooier voor de dag. Wat sliep ontluikt naar
eigen aard. De vlinder wuft in bruiloftsvlucht, 

de bij een olijke passant. De spin spiedend in
zijn web. Ieder in zijn ogenblik.

Een toevluchtsoord voor menigeen die hier straks
zijn tijd verwijlt. Wat voorheen geen kansen kreeg
kent weldra zijn eigen plek, heeft lentekriebels in 

het bloed, danst en springt zijn melodie. Voor
straks, maar nu nog niet. nog niet – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,-
zaterdag 2 maart 2019