ALIBI

ALIBI

Zij zag mij en groette en ik wist niet wat zij bedoelde. Zij
had mij eerder laten gaan in en ander vroeger seizoen.
Het was voorjaar en zij wist niet goed te beginnen
met beminnen. De Krokus had al eerder haar best
gedaan en de vogels floten hun lieve lust 

tot nestdrang, eieren, koters.

Ik daarentegen zwierf door mijn  domein zonder naam.
Voor wie ik liefheb wil ik heten, maar hoe in hemelsnaam?
Ik groette haar, maar was haar naam vergeten zonder
reden. Had ik haar dan niet zien staan?

Of was zij al de liefde van mijn leven? Gaten in mijn
geheugen, plaats en datum. Geen enkel alibi. Het verleden
moest gespeld van voren af aan. Weer begrepen waar
de seizoenen bedoeld voor waren.

Meanderen door de tijd en uit respect voor een ieder
de hoed afnemen. Het schrijven moe legde ik mij ten ruste.
De ganzenveer naast de inkt voor een ander later.
Ik was daadwerkelijk uitgeschreven. Vloog op
in stil gefladder, de Merels achterna.

Was getekend, 

hoogachtend,

dichter – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan Zee,
woensdag 27 maart 2019