AFFECTIE
Voor Inge Boulonois
Hoezeer Moeder Natuur bittere tranen plengde
en de struiken maar niet leken te ontluiken, ontstond
de zon spontaan in dit gedicht, wilde het licht
zich aanstonds openbaren.
en de struiken maar niet leken te ontluiken, ontstond
de zon spontaan in dit gedicht, wilde het licht
zich aanstonds openbaren.
En zie: de Koolmees opperde al zingende
opnieuw hetzelfde liedje terwijl de fluisterende
wind mijn gemoed tot kalmte maande.
opnieuw hetzelfde liedje terwijl de fluisterende
wind mijn gemoed tot kalmte maande.
Werd ik wie ik reeds geworden was,
in evenwicht met alles dat zich rondom
mij voortbewoog van leven –
in evenwicht met alles dat zich rondom
mij voortbewoog van leven –
Elbert Gonggrijp,
tuin Egmond aan den Hoef,
zondag 31 maart 2019
tuin Egmond aan den Hoef,
zondag 31 maart 2019
2 comments:
Warme herkenning.
Hier word ik heel stil van, lieve Elbert.
Wat een prachtig gedicht.
Dank je wel.
Post a Comment