AVALON

AVALON
Duindagboekgedicht 123
Uitgewerkte I-Phone opname

Waar de Grote Lijster zich verloren waande,
en de paarden zich vertoefden in elders hadden
de Kelten hen onvoorwaardelijk lief in de
vaart der volkeren. Ware mystici die
het geloof aanbaden.

Zij geringschatten geen enkele natuur. Offers
als een kleinood terwijl hun toevluchtsoord
fluweelzacht een lente ontluikte. Groot en
grut in symbiose bijeen.

Zelfs die ene Lijster die al haperend zijn lied
ontbrak.Waar vertoefde dan die zwoele Nachtegaal
zo innig verscholen in het struikgewas? Was
hij niet één en al liefde?

Het blijft zoeken naar de ware bedoeling, een
triomfantelijk lied voor de Goden. Om de tuin
geleid voor wie hem naarstig begeerde. Hebben
wij dan niet eenzelfde melodie te over? – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
maandag 15 april 2019

( Foto tijdelijk niet beschikbaar )