AANGEZICHT

AANGEZICHT
Duindagboekgedicht 143
Uitgewerkte IPhone opname

Dankzij de luwte het uiteindelijke uitzicht, het neervlijen
in de holte van het erbarmen. Ooit gesust of opgejaagd
door de wind – opgezweept naar later. Hier berust een
stagnerend Holoceen die ooit tijdens de vloed
de strandwallen kuste.

Een scheidslijn tussen zee en zand. Alles lijkt nu
bij het oude, een ontbrekend verlangen. Vastgelegd tot
een beter ideaal, een prangend onderhoud ten
aanzien van de elementen –

Gedicht + Foto Elbert Gonggrijp,
PWN duinen Bergen aan Zee,
vrijdag 27 maart 2020