MENSENHANDEN

Mensenhanden

Met mensenhanden akkers vruchtbaar maken en hoe
zij zonder enige gedachte zichzelf worden. Ik schrijf je
dit zorgvuldig om te laten weten hoeveel werkelijkheid
dit was, hoeveel tijd dit in beslag nam om er iets
van te vinden wat je vond.

Bomen stonden te waaien met het grote gebaar
van afscheid nemen – zo verontwaardigd. Het leven
was nog niet voorbij. De tuin lag voor je open,
nodigde je uit voor een goed gesprek zoals
een gesprek dat doet.

  

Er is een hele geschiedenis van zaaien en oogsten
aan voorafgegaan voordat deze wereld je taal begon
te spreken – een verstilde wereld die blijkbaar
geheel voor ons bedoeld –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
maandag 6 juli 2020