Maar waarom –
Niets ontgaat je. Dat je een tuin geworden bent
als vele anderen, dat ik tegen je praat met dat
gouden licht van mij, van later. Ik heb des te
meer afscheid van je moeten nemen.
Dat het uitzicht opnieuw zou moeten worden
uitgevonden, zo nadrukkelijk dichtbij en toch
zo onbegrijpelijk. Ik had hier kunnen blijven,
ik was hier zo duidelijk blijven zitten.
Achteraf zou ik het je kunnen laten lezen hoe
stil het hier geworden was. Ik had gelukkig
kunnen zijn als ik maar wist waarom –
Elbert Gonggrijp,
moestuin Stompetoren,
vrijdag 7 augustus 2020
1 comment:
Wat te zeggen Elbert dan schitterend gedicht.
Post a Comment