Voorjaarsgedicht
Nu het weerloos in zijn vorm besloten ligt,
blijft de vraag nog open – ooit uit de knop
te komen, zang in klinkers toebedacht –
Dichten in zo weinig woorden – antwoorden
die straks bloesem worden, vogels die al
antwoord zijn.
Ik wacht de daden af – kijk en weet de eerste
dageraad – het lengen van de tijd – besef hoe
ook ik mij bekwaam in het ontspringen van
de lente.
Liefde per direct – ons in onszelf te verdiepen
– van hart tot ziel, lichaam aan lichaam – in
een vanzelfsprekend samenzijn.
Dit is het leven – het steeds door te geven wat
leven is – niet verbaasd, nooit bang. Niet
overhaast – wat nog moet kent al de kiem –
In slaap tot het ontwaakt – in voorspoed,
in vreugde.
Ik zal er zijn….
7 maart 2012
No comments:
Post a Comment