Opnieuw

Voorjaarsgedicht voor KNNV

In elk begin – de aanhef van een merel
die weer voorzichtig zingen gaat – in
elk ontkiemen – een zweem van groen
en bloeien – kornoelje, hazelaar – mag

Ik ons weer ontmoeten, aarzelend bij
elkaar. Wie zullen wij zijn? De vorst
net uit de grond, de tijd nog niet op
orde. Liefde schijnbaar woordeloos,

Slaap nog in de ogen. Als wij wakker
worden – in een andere morgen
– omarmen wij elkaar en vinden weer
een nieuwe wereld uit –

Een natuur van het nieuwe leven – taal
en teken – een boodschap ontvouwd
voorbij de zwijgende winter –

Op herhaling


5 maart 2012