De tand des tijds

Digitale recorder


Dit is het dan – een ruimte die zich vult
met nacht, een kat al zoekend naar haar
stilte.

Hoe kan ik thuis zijn in mijn slapen? De
dag raakt nog alle dingen aan. Zij staan
verbaasd.

Ik heb geen geheimen. Ik orden mij in
mappen waarin gedachten gemeengoed
zijn.

Zo zal ik schrijven – tot aan het zwijgen.
Het bed gereed, de gordijnen dicht. De
dromen open.

Tot ik weer van woorden weet. Een nieuw
geluid zoals geen ander. Onveranderd de
kat in al haar warmte.

Nooit vatbaar voor het een of ander…


3 maart 2012