BREEKBAAR

BREEKBAAR

Voor Facebook

In de stilte – daar te bevinden als ik weer
kan, maar voorzichtig. Ieder moet zijn
weg en ik wacht af te weten hoe Ik heb
mijzelf gezien en dit is wat ik mijzelf
verlang – een tijdloos vergeten, een
innerlijk vergeven.

Ik ben mijzelf aangegaan – in alles even
sprakeloos, in alles een herinnering – zo
ongelooflijk vanzelfsprekend. En ik
wist er van. Noem je het bij naam
– zou ik je ervan vertellen?

Waar zou ik dan beginnen? Het is zo in
mij besloten en het opent zich pas als
als ik mijn ziel volledig – de volstrekte
onwaarschijnlijkheid van mijn
vastbesloten kleuren – was het
het rood, was het mijn
voorgenomen passie?

De winterharde rozen, in hun
onvergankelijk later –
ik weet niet hoe ik –

Maar ik hoef niet. Hier staat het en ik
zwijg. Ik wil de tijd, maar niet de
doornen. Leven, maar uiterst
behoedzaam. Over het
landschap kijken en
overdenken

– er is geen grijs, er is geen winter.
Ik hoef het alleen maar duidelijk
te willen weten –

Elbert Gonggrijp