ZICHTBAAR ALLEEN

ZICHTBAAR ALLEEN

Ook al willen woorden anders – had het gekund? Ik
vertwijfel mij in jouw armen, ik zoek afstand in jouw
kus – en dan op weg naar nergens, of dan weer terug
naar vlug –

we hebben de liefde achter de rug. Ik moet mijn blik
zo verder, het spoor te zullen vinden – bloed op de
gebroken veren van de laatste vlucht en dan toch te
vliegen? Waarnaartoe? Jouw naam te taboe om
hier nog duidelijk uit te spreken –

kenden wij de oorsprong zoals wij zouden wensen?
Te leven in de dronkenschap van weleer? Het hart
wil het lichaam vanzelfsprekend, de gedachte wacht
de gevolgen. Is het zichzelf of moet het verbeten
– binnen vastgestelde grenzen.

Ik bewandel dit wankel evenwicht. Ik heb je slechts
van horen zeggen, ik heb je slechts voor ooit te
leen. Dat jij zo bijzonder scheen moet dan maar
vergeten. Ook al kan ik en wil ik niet alleen –

Elbert Gonggrijp