OMDAT HET ZO WIL
KNNV
Excursie “ Diederik “ , Egmond Binnen
Het heeft de wind aangemeten, in het
licht het
lichaam uitgestrekt. Het bewoog het zand, het
lichaam uitgestrekt. Het bewoog het zand, het
maakte zich verscheiden. Alles was zo
oprecht,
zo uiterlijk zichzelf.
Het keerde altijd terug. Het wist zich
vele
soorten en steeds een ander gezicht. Zo
maakte
het geen verschil. Het wilde zijn seizoenen.
het geen verschil. Het wilde zijn seizoenen.
Steeds anders vond het plaats.
We namen het waarschijnlijk. Wij wisten
het zo
zeker. Het zocht de onstuimige tijd, het kende het
zeker. Het zocht de onstuimige tijd, het kende het
eerstvolgende. Er was een fluisteren in
de bomen,
maar onophoudelijk en hardruchtig te
verstaan.
Waarvandaan wij kwamen had geen
wezenlijke
wens. Het is de natuur zo onomkeerbaar, een nooit
te stuiten verlangen. Het weleer een drogreden,
wens. Het is de natuur zo onomkeerbaar, een nooit
te stuiten verlangen. Het weleer een drogreden,
vooralsnog –
Elbert Gonggrijp, Heerhugowaard,
donderdag 8 mei 2014
No comments:
Post a Comment