CUMULI

CUMULI

Landjuwelen
Antwoord op Gemma “ Passie “

De lente een geboortewens met roffelende kelen in het
doortrapte struikgewas van Duindoorn en Brandnetels. Er
komen falsificaties aan te pas. Waarom zou een

Pinksterbloem met maagdelijk toebehoren een heus

Paasgebeuren zijn terwijl die ene toevallige Vlinder en
een aarzelende Bij? Straks kleuren wij weer Koninklijk

Oranje en lallen we tot we strontlazerus door de heggen
vallen. Ach, hoe schoon is de jeugd en bloost zij telkenmale.

De Gierzwaluw flitst voorbij vanuit hoger hemisferen, de

Meimaand teistert een huiverig April. Waar het weer doet wat het
wil verschroeien zijn grillige Cumuli, verdampen hagel en woeste
streken. Maar jij speelt het tabula rasa van het ongeboren kind

en ontsteekt weldra de Kastanje in hemelse kaarsen. Hoe
ongenadig puriteins laat het zich bewijzen nu jij vooralsnog
weigert de Nachtegaal te horen? Het moest er weer eens

van komen dat het werkelijk naar een
nieuw noodlot bespoedigde –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  zaterdag 29 april 2017
Foto Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef,  vrijdag 28 april 2017

 

 

WEIDS

WEIDS
KNNV excursie Westwouderpolder
Uitgewerkte Smartphone opname

Soms blijft in dit weidse landschap toch het ideaal bestaan, dat
Hazen hoeken slaan, dat in de roep van Grutto en Tureluur
iets doorklinkt van verte en vroeger.

Soms zijn de graslanden en de dijken weer zo bloemrijk als
voorheen, lijkt de lucht weer gepenseeld door Ruysdael, schemert
voorzichtig een vergeten Gouden Eeuw.

De Rietzanger baldadig ten tonele, de Veldleeuwerik romantisch
onzichtbaar. Soms wil dit leven een schouwspel, een nieuwe jeugd
in het vooruitzicht. Soms wil het weer toekomst.

Soms wil de lente zachtmoedig, vergevingsgezind zonder
teloorgang. Dat je iets onderneemt, een voettocht om de polder.
Dat je beseft dat dit nog kan, een broedkamer in volle glorie.

Groots en grazig in haar onlosmakelijk verband –

Elbert Gonggrijp,  Westwouderpolder,  De Woude,  woensdag 26 april 2017

Foto Elbert Gonggrijp,  Westerwouderpolder,  26-04-17

 

AANVANKELIJK

AANVANKELIJK
Duindagboekgedicht 64
Uitgewerkte Smartphone opname

Had er niet een eerste mens, voortekenen van verval? Er
was geen reden voor de vogels op de vlucht, het gewenste
grazen aan de kudde. Een natuurlijker evenwicht.

Zoals er een nest was begonnen, zonder jou en mij. Zoals
een lente aanving nooit te hoeven haperen in het licht des
aanschijns, zon of regen, hagel en wind.

Omdat het duin in den beginne zichzelf was en niets
anders diende tot kostbaar bezit, ledig en vol van
betekenis in het onuitgesprokene.

Alsof alles zonder mij kon om volledig te
worden begrepen, zelfs toen ik dit niet –

Elbert Gonggrijp,  PWN duinen Bergen aan Zee,  maandag 24 april 2017

Foto's Elbert Gonggrijp,  PWN duinen Bergen aan Zee,  24-04-17