TRITICUM AESTIVUM

TRITICUM AESTIVUM

Oogst van het blijvender zelf, stoppels van verleden groei, bogend op
gebogen en verkrampt in het leven te verstarren en te versterven of het
hoofd halsreikend geheven, vanuit bevroren donkere aarde.

We zijn tegen onszelf bestand, wij verkennen het kijken en kennen
ons een toekomst elders. Zo dicht op de huid, zo besluiteloos in alles.
Maar de gebalde vuisten die buiten het kwetsbare alweer levend
ontluiken. Een meisje tot een vrouw.

Dit is de schijnbare wereld, dit is de wereld, dit is ons. Na storm en
regen de wind en de buigzame halmen het kaf en de koren. Hierin nu
voor altijd geboren te zijn het kiemzaad voor de morgen.

Standvastig het onfeilbare idee dat zich
op die manier staande houdt, rug recht en
oprecht hoezeer de blik zich tevergeefs –

Elbert Gonggrijp,  Egmond aan den Hoef, 
donderdag 13 april 2017

Foto @ Ionah’s Eye
model CoCo Roes