ORDINAIR
Het
fragiele van het niet bijzondere, het onderscheid van
al dat kleine. De eerste tekenen van lente die moesten gewied.
Onkruid noemde je het ondanks de mooie namen.
al dat kleine. De eerste tekenen van lente die moesten gewied.
Onkruid noemde je het ondanks de mooie namen.
Stoer
bloeiend binnen de perken bezie je het ordinaire .
Je proeft het geluk in vele kleuren, boertig van bont, dronken
van geuren. Een Keukenhof die je aanharkt tot het past.
Je proeft het geluk in vele kleuren, boertig van bont, dronken
van geuren. Een Keukenhof die je aanharkt tot het past.
De
bomen braken hun vele bladeren als groene gezwellen
uit de kleverige knoppen. Niets zal kwetsbaar zijn tirade
hoeven te bezingen. Dat het huiveren voorbij zal zijn.
uit de kleverige knoppen. Niets zal kwetsbaar zijn tirade
hoeven te bezingen. Dat het huiveren voorbij zal zijn.
En
dan die schaarse vlinder, aarzelend om zichzelf
te vinden, de weg korter dan gedacht. Ze heeft haar huis
verlaten en wij beamen dit raaskallend van vreugde –
te vinden, de weg korter dan gedacht. Ze heeft haar huis
verlaten en wij beamen dit raaskallend van vreugde –
Elbert Gonggrijp, Egmond aan den Hoef, woensdag 5 april 2017
Foto Google Afbeeldingen
No comments:
Post a Comment