MACABER

MACABER
Duindagboekgedicht 92
Uitgewerkte Smartphone opname

Wat eerder hoop op voorspoed had geleken
doet nu de snijdende kou trotseren, striemend
door het bleke helm. Boomleeuwerikken,
Koperwieken en Graspiepers ijlings
op de vlucht.

Tussen de duinenrijen de onverbiddelijke kilte.
Elk voorjaar trekt zich gezwind terug. Vlagen zand
wervelen over de uitgestrekte lege paden. Schier
de zon voorradig. Een ieder houdt het hier
voor gezien.

Een delict ter plekke. Een afgebeten
Wulpensnavel onbesuisd achtergelaten
tussen de lage struiken. Een ferme
waarschuwing dat de dood
telkens op de loer –

Gedicht + Foto's Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
zaterdag 17 maart 2018

Snavel van een Wulp