RAAKLIJN

Raaklijn
Voor mijn liefste

Soms kan ik niet dichterbij met mijn handen,
mijn lijf, maar wat dan nog. Als ik verstijf, weet
dat ik dat niet ben, maar de twijfel aan mijzelf.

Ergens wil ik je altijd, ergens wil ik altijd aan
jou gebeuren, een heel leven lang. Oud te worden
zonder de angst jou te verliezen of het onverschillige
van het aan elkaar gewend te zijn. Dat wij niet
meer begrijpen wie wij met liefde bedoelen.

Elke dag moet ik verder met die vraag hoe
eerlijk ik jouw liefste ben, hoe gevoel een
handschrift wordt, een kus, een begrip.

Dat jij mij beetpakte en ik mij afvroeg
waar de tranen bleven nu ik mij zo leeg en
onverstaanbaar een houding aannam.

Wat er ook zou, je zou altijd
op mij wachten terwijl ik niet beter
wist dan dit te beamen –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
donderdag 22 maart 2018