REVOLUTIONAIR

REVOLUTIONAIR
Landjuwelen
Antwoord op Gemma “ De slaapplaats “

Terwijl buiten de horde – waar gehakt wordt vallen spaanders  – terwijl
de naderende tijd de  kinderen niet spaart – iedereen zou het hebben
gedaan, zeggen ze, verwijten ze, staan ze elkaar naar het leven – draait de
aarde haar gebruikelijke ronde om haar as, verduistert ze naarmate – jij
sprak kwaad over haar,  iedereen had het gedaan, niemand stak maar een
vinger naar haar uit, niemand veegde het haar uit haar betraande gezicht.

Terwijl het eerste fluitsignaal – wir haben es nicht gewusst, est is uns egal
–  valt het doek terwijl wij de eindstreep niet halen – ik zou je nog zoveel

meer, zoveel liever de tijd passeren – terwijl de laatste insecten hun laatste
toevlucht in de bloemen – ach, waar verblijft dan ons heden, de zoete weeë
geur  van rozen en kaneel – terwijl wij nog wisten wie wij ooit waren – o,
laat ons weer rusten in het hoge gras, zitten aan de mond van de rivier,
stoeien in het laatste speelkwartier.

Terwijl de hele wereld nog zou – weet het niet beter,
liefste. De historie is naakt en van generlei waarde als je
op stront champignons wil kweken, als asperges slechts
in het duister het licht in de ogen wordt gegund.

Terwijl de wereld brandt wat had ik je werkelijk
willen vertellen? As en sintels, vuurspuwende draken,
industrieële revolutie, stank voor dank en vooral
veel overhaastige tegenspoed –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
maandag 1 oktober 2018

STILLE GETUIGEN

STILLE GETUIGEN
KNNV excursie Harger en Pettemerpolder
( De Putten )

Een stille getuige, zo buigt een onzichtbare
bries het toeschietelijke riet. Een trage film trekt
vluchtig voorbij, het fronsen van het oppervlakkig
water. De vroege herfst kent nog een blauwe lucht,
valer wordend kalend licht.

Alsof het hier ligt zoals het ooit altijd – maar
altijd gaat immers altijd voorbij zoals elk eerder.
Enkel het uitgestrekte vergezicht zou nog iets van
een blijvend verleden beduiden. Zie de trekkende
troepen goudplevieren in hun vlucht.

De statige kiekendief zweeft ergens tussen V en
stilstand vlak boven de velden, een onwankelbaar
alert spieden. Alsof iets hem bewoog, alsof iets
voorbij ons oog zijn aandacht trok daar waar
je niet keek, kon kijken, hoezeer ook.

Op het slik het nerveuze foerageren van klein
grut, het gejaagde dribbelen, alsof de tijd hen nooit
tot kalmte zou manen. Alles op drift, alles op
trek. Zou ons eenzelfde lot zijn beschoren
als wij ons eender op weg bewogen? –

Gedicht + Foto Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 26 september 2018

BELIJDENIS

BELIJDENIS

Landjuwelen
Antwoord op Gemma “ In hoogtes of laagtes… “

Ik had je op je woord geloofd – het woord was God
en bij God – in den beginne. Maar mijn weg was mijn
weg en het Nirvana bestond enkel in mijn hoofd –
tijdreizen een zoveelste idee.

Zwaartekracht kromde licht, vervulde ruimte. Hoe
halsstarrig het causaal verband dat stilstand nooit

beweging betrof of andersom? De grazers
blijven onverstoorbaar herkauwen.

Het gras blijft groen, golf of deeltje. Niets is deelbaar,
een heel heelal blijft te raden. Toevalligerwijs deze planeet –
het leven blijft het eigen lot beschoren en ordent zich
dermate dat er hiaten mogen vallen.

De wolken drijven gestaag en onheilspellend voorbij.

Wij weten alles zeker. Nu komt geheid het einde der tijden.
Verzwaar gezwind de dijken. Op de centimeter
nauwkeurig afgemeten veiligheid.

O Newton, o Darwin, o Einstein behoed ons voor
onze stompzinnigheid. Vergeef ons de appel, de vinken,
relativeer ons armzalig bestaan opdat we weer even
snel onze naam mogen vergeten –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 25 september 2018
Foto – Ontdekking Higg’s deeltje

HERFST

HERFST
Voor A.
Dankzij gedicht “ Herfst “ van Pom Wolff

De dood kwijnde een heel krentenboompje lang – jij
kwam er niet op terug, de pijn ging er niet van over.

Liefde dor en kaal nu, enkel roodaangelopen
bladeren – eenzaam en verlaten.

Het was regen en storm, alles leek te mislukken
zoals gewoonlijk. Het boompje trouw ongeacht het
seizoen. Zolang iemand wegbleef, bleef alles bij
het oude, had rouw de naam van leegte.

Waar moet je stoppen als verder gaan altijd
verlies inhoudt – ondanks de kronkelige takken
hemelreikend naar leven? Ik denk aan vogels,
verlang ze, zie ze echter niet –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
maandag 24 september 2018

Foto @ Kwekerij Plantentuin Esveld - Krentenboompje in de herfst

www.esveld.nl

BLUE MONDAY

BLUE MONDAY

Tijdens het ontwaken eerst de treden van de trap,
de duistere uren nog van gisteren. Je aan te kleden
op de tast. Plannen te overwegen als kleren in
de kast. Een dag gekozen tegen wil en dank.

Alles ademt nog de kou van een te vroeg ingevallen
september. Waaraan te beginnen nu er zicht is op
regenplassen, de hink-stap-sprong over de dingen?
Wanneer die heldere geest weer te beginnen?

Ergens tussen koffie en ontbijt hebben besluiten
nog de kans om later te worden begonnen. Je bent
nu hier, je duurt een heel universum lang
van het tijdreizend mijmeren.

Niets dat op verandering wijst, je kijkt zodanig
om je heen en denkt het jouwe. Een kille trieste
morgen en wat dan? Voorlopig alles mogelijk,
alles onbepaald, geen hand voor ogen –

Gedicht + Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
maandag 24 september 2018