Oneindig veel korter
N.a.v. een zin uit een gedicht van Rutger Kopland
N.a.v. een zin uit een gedicht van Rutger Kopland
Was het vergeefs dat ik dit
stroomdal herkende,
dacht dat de tijd stil kon worden gezet? Alles
dacht dat de tijd stil kon worden gezet? Alles
verandert zoals het ook bij het
oude kon blijven.
Met de loop van de seizoenen was
niets
aan de hand.
aan de hand.
Ik zag weer het geduldige vee,
de gemoedelijke
weiden, de uitgesleten beddingen, de bochtige
meanders. Ik zag mij weer vechten met de tijd
toen ik alles bij het oude had willen laten.
weiden, de uitgesleten beddingen, de bochtige
meanders. Ik zag mij weer vechten met de tijd
toen ik alles bij het oude had willen laten.
Het lag er, al vergat ik het nu net
als toen.
Was haar bron niet net zo ondoorgrondelijk
oorspronkelijk als mijn bestaan? Het water
Was haar bron niet net zo ondoorgrondelijk
oorspronkelijk als mijn bestaan? Het water
vervolgt immers altijd zijn trage
loop?
Ook ik word eens geschiedenis,
maar oneindig veel korter –
maar oneindig veel korter –
Gedicht + Foto's Elbert Gonggrijp,
Midlaren/Drentsche Aa, Schipborg
woensdag 12 september 2018
Midlaren/Drentsche Aa, Schipborg
woensdag 12 september 2018
No comments:
Post a Comment