ONSTUIMIG

Onstuimig
Terwijl het –

Maar hier – terwijl het buiten uitgelaten tiert, de scepter
zwaait, herfst guur zomer verjaagt. Nauwelijks  laat het zich
verstaan, bomen buigen verschrikt hun bladerkroon,
kauwen zwieren af en aan voor onderdak –

de schuchtere schemer een lafhartig beest dat uit zijn schamel

onderkomen bezit van ons neemt – plotseling om man en muis
vraagt – hier ogenblikkelijker dan jij en ik. Terwijl het
de regen behaagt –

terwijl de storm zint op wraak. Niets dreigt dichtbij dan het
onverbiddelijke nu – hoezo te vluchten?  Wij hebben geen haast,
het komt van elders, na ons de zondvloed, het kan nog altijd,
wat bekommert het –

jij had dit eerder geweten, jij die eerder van niets
wist. Ik vind dit weer voor je uit, tel de inslagen, zie
het ach en wee. Wanneer dit gisteren wordt
betreft vergeten verleden tijd –

Gedicht + Foto Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 21 september 2018