EMBRYONAAL

Embryonaal

De wind waait regen in mijn hart – een verdoemde ziel die bij
de barensweeën nog niet wist hoe hij tot stand gekomen was – het
eerste huilen om een moeder dat zich nog openbaren moest – naakt
en hulpeloos. Ademloos wanneer het noodlot zich aandiende.

In afwachting een vraag om aandacht al embryonaal vastgelegd – zoals
het ontkiemend zaad dat naar boven neigde in de knop gestorven.
Moest het dan zo verlopen of had het anders gekund? De bomen
tooien zich onder de wolken even mak als schapen – weerloos.

Zie het aan hoe het verwatert – tomeloos van een triest ervaren,
maar pertinent aanwezig als het verjongen van leven tegen elke 

stroming in – diep geworteld in het oeroude bestaan – een
telkens vernieuwend ochtendgloren –

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
woensdag 4 september 2019