Episode
Tot de lucht ondoordringbaar werd – een onbenaderbaar
ik – vernauwd zicht op een landschap dat niet beter wist
dan dat het eerder zo had bestaan – de blik naar binnen
ik – vernauwd zicht op een landschap dat niet beter wist
dan dat het eerder zo had bestaan – de blik naar binnen
gericht – regen zwaar uiteenspattend
uit het onheilspellend paars dat zich aan de horizon
tentoonspreidde, de zon ondergaand in felle vlammen,
kolkend van een vastbijtende woede die niemand
ooit gegeven is – werd ik mijzelf gewaar
tentoonspreidde, de zon ondergaand in felle vlammen,
kolkend van een vastbijtende woede die niemand
ooit gegeven is – werd ik mijzelf gewaar
vanuit een diepere aard die ik nimmer doorgrondde, zo
tomeloos kortstondig om zich heen slaand dat het ervan
hoosde – geen houvast – een genadeloos visioen dat
tomeloos kortstondig om zich heen slaand dat het ervan
hoosde – geen houvast – een genadeloos visioen dat
even vurig om zich heen greep dat het ervan
bliksemde en donderde.
Hoe nabij was ik – in het
voorbijgaan ten prooi –
Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 3 september 2019
No comments:
Post a Comment