TROMPE L'OEIL

Trompe l’oeil

Clair obscur scheidt scherp donker van licht, brengt een ode
aan het Memento Mori – zoals de haas zieltogend naast de
kale schedel ligt. Gaat de voltooid verleden tijd hedendaags
aan ons voorbij? Uitgestald de bloemen en snuisterijen.

Met ijver neergepenseeld moest het voor eeuwig leven 

inhouden – het brood gebroken, de wijn ingeschonken,
de fazant parmantig neergevlijd – monumentaal ingelijst, 

gedateerd anno ooit. Is dit nu mosterd na de maaltijd en 

een ware credo dat overvloed slechts kortstondig blijft?

Met de hand kun je er naderhand niet naar reiken, handhaaft 

het stilleven zich maar in gebreke. De vernis gebutst, de verf 

verbleekt. Dood is doods gebleken. Schone schijn voor het 

kritisch oog. Geen appeltje, geen druif laat zich toesteken, 

metaforen vergaan. Maar je kunt je blijven vergissen 

als het om echtheid gaat – 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
vrijdag 13 september