BLOND

 

BLOND
Duindagboekgedicht 178
Uitgewerkte notitie

 

O, kende ik maar de gevolgen. Verrees het kwetsbaar,
maar haast achteloos in het gelid. Leeftijdsloos, Een ruige
zeereep, een trage kust. Heb geen medelijden, vind alsnog
dit landschap uit. Geef het de ruimte die het nodig heeft,
zie het aan, vergeef het zijn nonchalance.

Triestheid kent zo haar weerslag. Blond is zij, vaal het duin,
haast verlegen. Bijna vergeten. Het heeft zijn tijd verleerd, lijkt
voor eeuwig te zullen zwijgen. Verwaaid, gebogen, geteisterd
door de wind, gevormd door de getijden. Wat kan er nog
gezegd nu hij zijn ware aard besluit?

 

Elbert Gonggrijp,
Egmond aan den Hoef,
dinsdag 25 januari 2022

FOTO @ ELBERT GONGGRIJP