Zo zal de narcis weldra bloeien, wil de
kat weer zacht ontwaken, breekt er
wreed de wereld aan.
Ik moet nog worden wie ik was. Zopas
de vrede nog op orde, maar zonder jou?
De liefde kent de liefste niet.
Wij zien elkaar voorbij elk duister als ik
aan mijn bed gekluisterd in jouw licht
herleven mag.
Nu de dromen. Dat ik toesla, dat jij toeslaat
met de kracht van ferme taal – schrille tijd,
alom aanwezig.
Zij herneemt zich keer op keer. Bereid ons
voor op het laatste slapen. Laat ons daarom
pas ontwaken als de vrede daartoe leidt.
Er is de tijd, het is de tijd.
2 januari 2012
No comments:
Post a Comment