Amaryllis # 4

De tijd zal het leren


Zo lijfelijk groen torent zij zichzelf
belofte in – toekomst tot wederzijdse
bloei, houvast aan een nieuw

beginnend geluk – het aardse te
verlaten – groei niet in de gaten waar
het oog mankementen toont. De droge

bol verdort – brekend in de top de ijle
knop en scheuten die geen tegenspraak
nog dulden – geen gulden middenweg.

Het is er op of er onder – voor een wankel
ogenblik – bloei, niet bloei: ik houd haar in
de gaten.

Wat zij worden zal voor straks.


13 januari 2012