KNNV excursie
Landschap dat stilzaam woedt,
winden aait, wolken dreigt,
ijs en weder dienende.
Duinsgewijs de gesel Gods die
wij trots trotseren, ons zwam
en mos proberen.
Het is genoeg. Is dit het dan
dat je mij vroeg om zacht
voor mij uit te leren?
Al ingeklemd de winterslaap
die weldra nog komen
moet.
Maar eerst de tere groet van
wat straks breken zal, in
haar langzame verval.
Een steel, een hoed. Het mos
blijft, ook als zij te kwijnen
lijkt.
Ik kijk, ken geen verweer…
No comments:
Post a Comment