Reitdiep verdwijnend

Je oevers zijn niet
te benaderen, je
ruigte is ondoordringbaar
van distels en verdord gras.

Geen bochten zijn te
verklaren. Dijken schermen
de buitenwereld af.

Dorp voor dorp kon ik je
slechts bekijken, een glimp
van waterpartij tot
waterpartij.

Hoe oeroud je levensloop
wel niet was, hoe taai je trage
verdwijnen naar de einder.

Je nam al afscheid, voordat
ik dat kon doen. Je bewegingen
blijven het enige, dat overblijft.

Ga je je eigen gang en heb
ik het nakijken.


Reitdiep, Groningen, 26-7-1999