Thuiskomst

Ter plekke dichten 2

THUISKOMST

Zet de tijd af, neemt de lach door, tekent
regen op de gezichten. Wij weten ons
van alles, maar niemand heeft het door.

Hoeveel morgen of gisteren past er in
een melkglas, hoeveel leven maakt een
brood? Ik wil mijn jaren verslijten - een
jas hangend in zijn knopen.

Het huis schat zich op waarde. Het maakt
niet uit of ik mij daartoe verzet. Er is een
deur die halfzacht opent met een pas
gebroken stem.

Het bed slaapt. De dekens hebben niet de
haast om met de ogen - Ik blijf vredig op
mijn hoede. De nacht zou wel eens voorgoed
van mij kunnen zijn

- als ik eens wist wie
ik werkelijk was -

Elbert Gonggrijp, Heerhugowaard, donderdag 10 oktober 2013